Carburum silicii praeclaram resistentiam corrosionis, magnam fortitudinem mechanicam, magnam conductivitatem thermalem, coefficientem expansionis thermalis humilem, et meliorem resistentiam contra impetus thermales quam aluminis cellulae ad temperaturas altissimas habet. Carburum silicii ex tetrahedris atomorum carbonii et silicii cum vinculis firmis in crystallino reticulo constat. Hoc materiam durissimam et robustam producit. Carburum silicii ab ullis acidis vel alcalibus vel salibus liquefactis usque ad 800ºC non impetitur. In aere, SiC stratum protectivum oxidi silicii ad 1200ºC format et usque ad 1600ºC adhiberi potest. Alta conductivitas thermalis una cum parva expansione thermali et magna fortitudine huic materiae praebet qualitates exceptionales resistentiae contra impetus thermales. Ceramica carburi silicii cum parvis vel nullis impuritatibus limitis granorum fortitudinem suam ad temperaturas altissimas retinent, ad 1600ºC appropinquantes sine iactura fortitudines. Puritas chemica, resistentia contra impetum chemicum ad temperaturam, et retentio fortitudines ad altas temperaturas hanc materiam valde popularem fecerunt ut sustentacula ferculorum laminarum et palae in furnis semiconductorum. Nomen conductionis electricae huius materiae ad usum eius in elementis calefactionis resistentiae pro furnis electricis, et ut pars principalis in thermistoribus (resistoribus temperaturae variabilis) et in varistoribus (resistoribus tensionis variabilis). Aliae applicationes includunt facies sigillorum, laminas detritionis, fercula et tubos linerarios.
Tempus publicationis: V Nonas Iunias, MMXVIII